İşte bundan yüz yıl sonra... Gecenin karanlığında kabrimin toprağını düşünürüm bazen... Şehir insanları kendilerini dünyaya kaptırmanın derdinde ve kültüründe yaşayadururken...
Ben şehrin bir kenarındaki mezarımda; katılaşmış bir toprağın altında yatıyor olacağım...
Şu an ne yaptıysam karşılığını görür halde...
Siz de o halde olacaksınız...
'Ölüm yok olmak değildir' buyuruyor büyükler...
Sadece bir evden bir eve göç etmektir...
Dünyada kalmak için yaratılmadık...
Sonsuz kalacağımız yerin hangisi olacağının imtihan meydanı bu fani âlem...
Buna uygun yaşayanlar; son dine ve son Peygambere (aleyhisselam) inananlar bu ilk durakta Cennet bahçesinde olacaklar...
İnanmayanlar ise felaket içinde...
*
2115 yılının bir yaz ayında da bizim şu gün oturduğumuz semtlerde, yürüdüğümüz yollarda; oturan ve yürüyen insanlar olacak... Kimi genç, kimi artık yaşlanmış, kimi ise yeni doğmuş... Kimi güzel, kimi çirkin... Kimi zengin, kimi fakir... Ve birçok insanlar telaşla sabahları o güne başlayacaklar... Akşamlarda yorgun argın uykularına koşacaklar...
Ama bizler... Hepimiz... Birkaç metrelik kabrimizde gerçekleri görüyor, yaşıyor ve onlara sesleniyor olacağız:
- Aldanmayın bu dünyaya... Burada olan biteni bir bilseniz...
*
Duymayacaklar elbette... Şu an bizim duymadığımız gibi...
Size güzel bir haberim var... Henüz ölmedik... Yıl da 2015... Tövbeleri kabul edeceğini bildiren, çok merhametli bir Rabbimiz var (celle celalühü)... O halde ne durursunuz... Koşun O'na... Koşun huzuruna... Din kardeşlerim, haydi namaza...
İbretlik beyitler...
Câm-i safâ gerekmez dünya-i dûn elinden
Merdâneler sikâr-i almaz zebun elinden
(Nev'i)
Mert olan insanlar, zayıf ve düşkünlerin elinden menfaat temin etmeye tenezzül etmezler. Bu fani dünya da, o kadar acizdir ki, ondan bir safa, saadet beklemek, mertçe hatta akıllıca iş sayılmaz.