SEYİS

                                                                                              Mevlânâ 

 

Bir profesör seminer vermek için küçük bir beldeye gelmiş. Seminerin başlamasına çok az bir zaman kalmış. Salonda yerini almış. Bir de bakmış ki salon bomboş, sadece bir kişi oturuyor. Bir süre bekledikten sonra konuşma yapıp yapmama konusunda kararsızken salonda oturan adama sormuş:

“Buradaki tek kişi sensin.

Sana göre konuşmalı mıyım, yoksa konuşmamalı mıyım?”
Adam cevap vermiş:
“Hocam ben seyislik yapan basit bir insanım, bu konulardan anlamam.
Fakat  ben ahıra gelseydim ve bütün atların kaçıp bir tanesinin kaldığını görseydim, yine de onu beslerdim.”
Bu sözlere hak veren profesör konferansa başlamış.
Konferans iki saatten fazla sürmüş,  konuşmuş da konuşmuş, bittiğinde ise yorgun ama mutluymuş.
Dinleyicisinin de konferansın çok iyi olduğunu onaylanmasını isteyerek sormuş;
“Konuşmamı nasıl buldun?”
Seyis cevap vermiş;
“Hocam sana daha önce basit bir adam olduğumu ve bu konulardan pek anlamadığımı söylemiştim.

Yine de eğer ahıra gelir, biri dışında tüm atların kaçtığını görseydim, onu beslerdim.
Ama… Elimdeki tüm yemi ona verip de hayvanı çatlatmazdım!..”